12 февраля, 2020 22:41

 

Мазмұны

 

 

 

Кіріспе ………………………………………………………………………………………………….. 3 

 

1 Акционерлік қоғамның түсінігі мен түрлері …………………………………4

2 Акционерлік қоғамның атқару органы мен басқару принциптері …. 7

3 Қазақстандағы акционерлік қоғамдардың дамуы …………………………15

 

Қорытынды ………………………………………………………………………………………….19                                                                                                     

 

Қолданылған әдебиеттер……………………………………………………………………… 21                                                           

Кіріспе

 

Қазақстан экономикасының басқарудың және шаруашылық жүргізудің нарықтық механизміне өтуіне байланысты соңғы жылдары кәсіпорындардың бірнеше ұйымдастырушылық-құқықтық формалары пайда болды. Олардың ішінде негізгілердің бірі болып табылатын акционерлік қоғам (АҚ). Нарықтық экономика жағдайында басты мақсат ретінде АҚ бастарудың тиімді жүйесін алу және кәсіпкерліктің осы перспективалық құқықтық формасының басымдылығын іске асыру.

АҚ ұйымдастыру және басқару іскерлігін қамтамасыз ететін құжаттардың негізгілердің бірі – Қазақстан Республикасының «АҚ туралы» заңы.

Қазақстан экономикасының өтпелі кезеңінде «АҚ туралың заңының тиімсіз болуы, ал кейбір жағдайда АҚ-ның осы заңды орындалмауына әкеп соқтырады. Осыған байланысты заңның кейбір бөлімдеріне өзгертулер мен толықтырулар еңгізіп, АҚ басқару және іскерлік формасына ең тиімді жайдайлар туғызу.

Қандай да ұйым жұмысындағы жетістік, ол мемлекеттік құрылудағы немесе өндірістік кәсіпорын болсын, басқарудың оптимальды құрлымын қамтамасыз ету жағдайында жүзеге асуы мүмкін. Басқарудың оптимальды құрлымын құру үшін ең алдымен, басқару органның жұмысшыларының тәжірибесі мен біліктілігі керек. АҚ басқарудың тиімді жүйесін құрудағы тағы бір қиыншылығы, ол «бір ғана қожайынғаң мойынсынатын қазақстандық менталитеттің ерекшелігі. Нарық тек менталитеттің өзгеруге әкеліп қоймай, сонымен қатар АҚ басқаруы да жаңа функциялардың пайда болуы мен фирманы басқарудың ұйымдастырушылық жүйенің өзгеруіне әкелді.

1 Акционерлік қоғам түсінігі, түрлері

 

Акционерлік қоғам дегеніміз қатысушылардың қоғамға деген мендеткерлік құқықтарын куәланлдыратын,  жарғылық капиталы белгілі бір акция санына бөлінген коммерциялық ұйым. Акционерлер қоғамның міндеттеріне жауап бермейді және тек сатып алған акция құнымен шығын тәуекеліне барады.

Қоғам балансында ескерілетін иелігінде жекелеген меншігі бар, өз атынан заттай және заттай емес құқықтарды иеленіп жүзеге асыратын заңды тұлға.

Акционерлік қоғам заңға қайшы келмейтін кез-келген іс-әрекетке құқылы. Қоғамның іс-әрекеті негізінен құнды қағаздар мен акция операцияларынан пайда табуға бағытталған.

Фирмалық аты мен жарғысында көрсетілгендей, қоғам ашық немесе жабық болады.

Ашық АҚ-ң акционерлері өзге қоғам мүшелерінің келісімінсіз меншігіндегі акциясын сата алады. Бұндай қоғам өзі шығарған акцияларын ашық жазылу (подписка) мен олардың еркін сатылуын ҚР-ң заңы мен өзге құқықтық актілеріне сәйкес жүргізе алады. Сонымен бірге қоғамның жарғысы мен ҚР құқықтық актілеріне сәйкес келсе, акцияларына жабық жазылу құқығына ие. Ашық АҚ акционерлер саны шектелмеген.

Акциялары тек құрылтайшылары немесе алдын ала белгіленген адамдар арасында бөліске түсетін АҚ  жабық болып табылады. Бұндай қоғам өзі шығарған акцияларын ашық жазылуына (подписка) немесе басқа жолмен көптеген өзге тұлғаларға ұсынуға құқығы жоқ. Жабық АҚ акционерлер саны елуден аспауы тиіс.

Егер акционерлер саны елуден асатын болса, жабық АҚ бір жыл ішінде елуден асатын болса, қоғам соттық тәртіппен жойылады. Жабық АҚ мүшелері басқа тұлғаға сататын жағдайда қоғам мүшелері ұсынған бағамен ерекше сатып алу құқықына ие.

Қоғам құрылтайшылары арқылы қайта құрылуы немесе жұмыс істеп жатқан заңды тұлғаның қайта ұйымдастырылуы (бірігу, бөліну, сіңіру, қайта құрылу) мемлекеттік тіркеуден өткен сәттен бастап құрылуы деп есептеледі.

Қоғамның барлық органдарына және акционерлеріне талаптардың орындалуы негізгі құжат қоғамның жарғысы болып табылады.

Акционерлік қоғамның акциялары

Акция – меншік титулы, жазбаша куәлік, акционерлік қоғам капиталына қаржы салымын куәландыратын бағалы қағаз болып табылады.

Ол акция иесіне Акционерлік қоғамның істеріне қатысуға, салынған капитал мөлшеріне байланысты белгілі көлемде дивиденд алуға құқық береді. Акция иесі – акционер болып табылады. Акционер Акционерлік қоғамның кредиторы болып табылмайды, сондықтан күнделікті дивиденд төлемін және акцияны сатып алуына (егер акция курсы төмендейтін болса) фирмадан талап етуге құқы жоқ. Акционерлердің жылдық табысының (дивиденд) көлемі баланста көрсетілген табысына тәуелді. Жалпы акционерлік жиналыста осы табыс үлесін дивиденд түрінде болу және төлеу, табысты қолдану сұрақтары шешіледі. Табыс акция мөлшеріне байланысты пропорционалды бөлінеді.

Егер Акционерлік қоғам тиімді жұмыс істесе, онда акицонерлік капиталды көбейтуге мүмкіндік болады. бірақ акция иелері акционерлер санын көбейтуге ұмтылмайды, себебі әр акционер қайта шығарылған акцияны алуға ерекше құқық алады. Әрбір акционер «ескің акция мөлшеріне пропорционалды суммада жаңа акция ала алады.

Бағалы қағаздар нарығында, әсіресе қор биржасында, компанияның іс жүзіндегі қоры ешқандай шайқалусыз дамуына қарамастан, бір кәсіпорынның акциясы бір уақытта әр түрлі баға (курсқа) ие бола алады.

Акционерлік қоғам табысы келесідей қолданылады: бір бөлігі акционерлер арасында таратылады,  екінші бөлігі акционерлік қоғамның резервіне бағытталып, капитал ұлғаюына немесе кәсіпорын құлдырағанда дивиденд төлеуге қолданылады.

Әдетте, Акционерлік қоғам «жасырын резервтердің  өсіруге жағдай жасайтын саясатты жүргізеді. Резервте жиналымдар біткеннен кейін акционерлік компания дивидендтерін төмендетеді. Бұл Акционерлік қоғам күйреуінің бірінші белгісі. Акция иелері аз дивидендтер әкелетін акциялардан құтыла бастайды. Бұл акция курсының номиналды құнынан төмендеуіне әкеледі. Егер Акционерлік қоғам қызметін тоқтатса, онда акция ұстаушылар Акционерлік қоғамға салған қаржысын толығымен жоғалтады, ал акция ешкімге керек емес қағазға айналады.

Акционерлік қоғам қалыпты жұмыс істеген жағдайда акция ұстаушы өз акциясынан қоғам жұмысына сәйкес дивиденд алады. Мысалы, 50 теңгелік акция табысы 6 теңге құрайды. Сондықтан, бір акция дивидендті 6 теңге құраса, онда акционер жылдық 12% алады. Қоғам құрылған кезде алғашқы акциялар номиналды  құны бойынша сатылады. Кейіннен олар өте жоғарырақ курс бойынша сатылады. Бұл жағдайда табыс көлемін іс жүзінде келесі формула бойынша анықтайды:

Қор биржасында және банкте акция сатылу мен сатып алу бағасын акция курсы деп аталады. Ол негізгі екі факторға тәуелді: дивиденд мөлшеріне және саудалық пайыз көлеміне. Әрине, төленетін дивиденд көлемі жоғары болса, яғни оның курсы жоғары.

Акция сатып ала отырып, ақшалай қаржы иесі әрдайым алынған дивидендтің, аз капитал салымын берік табысқа кепіл беретін банк немесе өнеркәсіп облигациясынан кепілмен ала алатын табыстармен салыстырады.

Банктік пайыздық көрсеткіш акция курсының төмендеуі мен жоғарылауына әсер ететін фактор: банктік пайыз жоғары болған сайын, қор биржасындағы акция курсы соншалықты төмендейді және керісінше. Айталық, акцияның номиналды 100 теңгелік құны 12 теңге көлемінде дивиденд әкеледі, ал ссудалық пайыз көлемі – 4. Онда бұл акция қор биржасында 360 теңге курспен сатылады, өйткені дәл осындай соммамен банкке жылдық 4% есеппен қойылған сомма 12 теңге әкеледі.

Сонымен, акция курсы өзімен капитализацияланған дивидендті көрсетеді, оны мына формуламен есептейді:

Берілген түсініктегі шамалар акция курсының әрдайым тербелінуі, акцияның сұраныс пен ұсыныс қатынасына тәуелді.

Қоғам акция ұстаушыға түрлі артықшылықтарды беретін және атаулы акция түрлерін шығарады. Акция ұстаушы – заңды түрде компанияның акционері екенін куәландырады. Атаулы акцияларды шығарғанда, оларды тек акционерлік кітапқа енген акционерлер иемдене алады. Әр түрлі елдерде, қоғам қызметін реттейтін түрлі заңдар бар. Біреулерінде ұсынушыға, ал екіншісінде атаулы акциялар көп кездеседі. Акцияның әр түрлі артықшылықтары мен кемшіліктеріне ие.

Ұсынушыға арналған акция сату операцияларында қолдануға ыңғайлы. Бұл жағдайда компания акция иелерінің аттарын білмейді. Осылайша акцияларды сату және сатып алуда қоғам құрылтайшыларына және акционерлеріне түрлі қиыншылық туғызуы мүмкін.

Акциялар тағы жай және артықшылығы бар болып бөлінеді. Жай акция – акционерлік құқықта негізінде көрсетілген қоғам табысына сәйкес дивиденд алуға құқық береді. Артықшылығы бар акция жағ акцияға қарағанда ұстаушыға түрлі формада көрсетілетін арнайы басымдылықтарға ие. Басымдылықтардың бірі, қоғам акцияларына табыс деңгейі аныталғанға дейін кепілді табыс нормасы төленеді. Артықшылығы бар акцияның екі түрі бар. Біріншісі: нақты белгіленген дивидендті бар акция, бұнда қоғам қызметінің нәтижесін байланыссыз алдын ала келісілген табыс төленеді. Артықшылығы бар акцияның бұл түрі өз мәні бойынша облигациядан айырмашылығы жоқ. Бұндай акция өте сенімді, бірақ олардың дивидендтің жоғарлауы болмайды. Артықшылығы бар акциялардың сату барысында компания акцияның тұрақты бағасын қояды. Бұл жағдайда, олардың бұрынғы иелері, акцияларды биржалық курспен сатудан түскен пайданы бөлуге қатыса алмайды. Артықшылығы бар акция ішінде нақты белгіленген дивидендке қоса, қосымша шектеулі көлемде табыстың белгілі бір бөлігі төленеді. Сонымен қатар, артықшылығы бар акция иемденушілер, компания жойылғанда, қоғам мүлігін бөлуде басымдылыққа ие болады.

Компания жай акциялар бойынша қарыздарды өтеу бұрын, артықшылығы бар акция иемденушілерге, сол акцияның номиналды құнынан жоғары, яғни нарықтық курсты толығымен жабатын сомма төленеді. Соған қарамастан, артықшылығы бар акция иемденушілеріне қоғам жойылуында теріс жақтары бар. Қоғамды заңды түрде жасырын резервтер болады. Оларды бөлу көбінесе жай акцияларға кетеді, сондықтан жай  акцияларға төлегенде олардың номиналдық құнынан әлде қайда жоғары болады.

2  Акционерлік қоғамның атқару органы мен басқару принциптері

 

Фирманың стратегиясын және қоғам ісінің негізгі бағытын акционерлер жиналысы мен директорлар кеңесі шешеді. Ал барлық шаруашылық – жүргізу процессін және фирманы басқаруды атқарушы орган жүзеге асырады.

Қазақстан Республикасының «Акционерлік қоғам туралы» заңына сәйкес қоғамның ағымдағы ісін басқаруды қоғамның жеке атқарушы органы жүзеге асырады.Коллегиялық атқару органының басшысы жеке атқару органы болып табылады.

Атқару органының өкілеттілігі Заңда анықталып, жалпы түрде ол: қоғамның ағымдағы ісін басқаруда барлық сұрақтарға, тек жалпы акционерлік жиналыс пен директорлар кеңесіне қатысты сұрақтардан басқа сұрақтарды шеше алады. Бас директорлардың және ол басқаратын билеудің өкілеттігіне Заңда көрсетілмеген. Ол қоғамның жарғысында жеке және коллегиалдық атқару органы біркелкі көсетілген. Билеудің де жүргізу ісі Заңда қарастыырылмаған. Ол жарғыда немесе директорлар кеңесімен бекітілген ішкі құжатта анықталған. Заңда тек, атқару органының отырысының протоколына және билеу отырысы немесе лирекция шешімі негізінде қоғам атынан барлық құжаттарға қол қоятын бас  директор.

Осыған байланысты, қоғам атқару органының ісі Заңда жалпы түрде берілген. Басқа органдармен нақты қарым-қатынасын анықтауға директорлар кеңесіне қалдырылды.

Атқарушы орган

1. Ағымдағы қызметке атқарушы орган басшылық етеді. Атқарушы орган алқалы немесе жеке-дара болуы мүмкін.

Атқарушы орган қоғам қызметінің осы Заңда, Қазақстан Республикасының өзге де заң актілерінде және қоғамның жарғысында қоғамның басқа органдары мен лауазымды адамдарының құзыретіне жатқызылмаған кез келген мәселесі бойынша шешім қабылдауға құқылы.

Атқарушы орган акционерлердің жалпы жиналысы мен директорлар кеңесінің шешімдерін орындауға міндетті.

Атқарушы органның вето құқығы белгіленген мәселелер жөніндегі шешімдері «алтын акция» иесімен келісілуге тиіс.

Егер мәміле жасасу кезінде тараптардың қоғам белгілеген шектеулер туралы білгендігін дәлелдесе, қоғам өзінің атқарушы органы осы шектеулерді бұза отырып жасаған мөміленің жарамды екеніне дауласуға құқылы.

2. Қоғамның акционерлері және оның акционерлері болып табылмайтын қызметкерлері алқалы атқарушы органның мүшелері бола алады.

Атқарушы органның мүшесі директорлар кеңесінің келісімімен ғана басқа ұйымдарда жұмыс істеуге құқылы.

Атқарушы орган мүшесінің функциялары, құқықтары мен міндеттері осы Заңмен, Қазақстан Республикасының өзге де заң актілерімен, қоғамның жарғысымен, сондай-ақ аталған адам мен қоғам арасында жасалатын жеке еңбек шартымен белгіленеді. Қоғам атынан атқарушы органның басшысымен жасалатын жеке еңбек шартына директорлар кеңесінің төрағасы немесе осыған жалпы жиналыс немесе директорлар кеңесі уәкілеттік берген адам қол қояды. Атқарушы органның қалған мүшелерімен жасалатын жеке еңбек шартына атқарушы органның басшысы қол қояды.

Атқарушы орган басшысының өкілеттігі

Атқарушы органның басшысы:

1) акционерлердің жалпы жиналысы мен директорлар кеңесі шешімдерінің орындалуын ұйымдастырады;

2) үшінші тұлғалармен қатынастарда қоғам атынан сенімхатсыз әрекет етеді;

3)  үшінші тұлғалармен қатынастарда қоғам атынан өкілдік ету құқығына сенімхат береді;

4) қоғам қызметкерлерін (атқарушы органның мүшелері болып табылатын қызметкерлерді қоспағанда) қабылдауды, ауыстыруды және жұмыстан босатуды жүзеге асырады, оларға көтермелеу шараларын қолданады және тәртіптік жазалар қолданады, қоғамның штат кестесіне сәйкес қоғам қызметкерлерінің   лауазымдық айлықақыларының және айлықақыларына дербес үстемеақылардың мөлшерін белгілейді, атқарушы орган мен коғамның ішкі аудит қызметінің құрамына кіретін қызметкерлерді қоспағанда, қоғам қызметкерлеріне берілетін сыйлықақы мөлшерін айқындайды;

5)  өзі болмаған жағдайда өз міндеттерін атқаруды атқарушы орган мүшелерінің біріне жүктейді;

6) атқарушы орган мүшелерінің арасында міндеттерді, сондай-ақ өкілеттік саласын және жауапкершілікті бөледі;

7) қоғам жартысында және қоғам акционерлерінің жалпы жиналысы мен директорлар кеңесінің шешімдерінде бслгіленген өзге де функцияларды жүзеге асырады.

Акционерлік компанияның қызметін басқарудың негізгі принциптері:

Акционерлік компанияны басқару процесін ұйымдастыруда маңызды роль негізгі принциптерге беріледі. Экономикалық әдебиеттерде принцип түсінігіне экономикалық қатынасқа қатысушылар арасындағы байланыс заңдылығын көрсететін негізігі ережелер енеді. Жеке авторлар принцип мазмұнына әр түрлі талқылама береді. Мысалыға, К.Джексон принципті «бастапқы концепция – нарықтық өзара іс қимылға қатысушылардың мінез құлқын регламенттейтін басшының идеясың, деп анықтайды. Біздің көз қарасымыз бойынша бұндай анықтама «принципң мазмұнының түсінігіне өте кең талқылама. Шынында да бұндай кең мағына тауар-ақша қатынасының заңдылығын көрсететін теориялық постулаттар мен концепцияларға қолдануға болады. Л.Хамердің ойынша «бірлескен қызметте немесе
бәсекелістікте, іскерлік шарт жасағанда контрагенттер қолданатын іс-әрекеттің жалпы ережесі мен нормасың, деп принципті түсіндіреді. Біздің ойымызша, Л.Хамердің экономикалық принциптердің мінез-құлқына бағытталған асыра сілтеме талқыламасы экономикалық принциптерді негіздеуі мен өндірімі субъективизмге алып келуі мүмкін. Негізгі принциптер экономикада объективті экономикалық заңдылықтармен байланысты болады. Бірақ сонымен қоса принциптер объективті мазмұннан бөлек экономикалық қатынасқа қатысушылардың белгілі бір дәстүрлеріне сәйкес іс-әрекетін субъективті элементтермен рәсімдейді.

Басқарудың негізгі принциптерінің түсініктемесін бергенде, әр бір принципті рәсімдеуде субъективті элементтер жалпы экономикалық принциптерге қарағанда маңыздырақ роль атқарады. Сонда да, маңыздылығына қарамастан объективті мазмұн шешуші болып табылады. Мысалы, принциптердің кезкелген нормативтік құқықтық рәсімделуі. Басқару принциптердің мазмұнының басымдылығы сыртқы формалардың сақталуында, волюнтаристік елемеушілік принцип мәнділігінде анық шектеушілік қызметін атқарады. Мысалыға, компанияның ұзақ мерзімді стратегиясына байланысты шешім қабылдағанда акционерлердің барлық топтарын, тәуелсіз эксперттер мен консультанттарды тарту арқылы коллегиялдық принципті ұстануға болады, бірақ соңғы шешім акциялардың басқару пакетін иемденушілердің мүддесіне сай қабылданады. Ірі компанияларды басқару тәжірибиесінде, сыртқы көрінісінде заңды талаптармен формалды процедураларды сақтап, колданған кезкелген принциптердің мазмұнын бұзатын түрлі «сұр технологиялардың қолдану кезігеді. Сондықтан принциптің формалды процедурасына емес оның мәнін сақтауға аса маңызды акцент аудару керек.

Басқару принциптерінің құрылымы мен салыстырмалы мәндігі әр түрлі менеджмент мектептерінің өкілдері арасында өткір дискуссия тақырыбы болып табылады. Неотейлоризмді жақтаушылар басқару принциптер жүйесінің көпсатылығын алға тартады. Оған олар жалпы корпоративтік стратегияны жүзеге асырумен зерттеу принципін қосады. Екінші сатысына – іскерлік стратегияны жүзеге асыру принципін, үшінші сатысына – функционалды стратегияны жүзеге асыру принципін, ал төртіншісіне – жеке басқару функциясын регламенттейтін негізгі ережелерді жүзеге асыруын, яғни ұзақ мерзімді болжамдауды регламенттейтін ережелер, стратегиялық жоспарлау ережелері, стратегиялық жоспарларды ұйымдастыру мен координациясын іске асыратын ережелер т.б. қосады. Біздің ойымызша, неотейлоризм өкілдері басқару принциптерінің көпсатылығын ұсына отырып, жалпы корпоративтік басқару принциптерді қамтитын негізгі түсініктің түбін қарастырмаған, өйткені жеке процедураларды жүзеге асырғанда олардың нақты ережелерін теңейді. Мысалға, ұзақмерзімді жоспарлауды бірінші дәрежелі, жалпы корпоративтік басқаруды ұйымдастыру тиімділігін, ұзақ мерзімді мақсаттарды жүзеге асыру процесі ретінде алдын ала анықтау болып табылатын басқару идеясымен теңейді.

Бұл мәселенің келесі ұшқарлығы стратегиялық менеджменттің негізгі принциптерін мұқият зерттеумен барлау, объективті қажеттілігін елемеушілік болып табылады. Мысалы, класикалық болып қалған И.Ансоффаның «Жаңа корпоративтік стратегияң еңбегінде көрестілген басқарудың негізгі принципін қолданумен проблематикасын анықтау шетте қалады. Бірақ автор бірнеше негізін қалаушы принциптерді жүзеге асыруына жанама нұсқау береді. Бұл негізінен стратегия мақсатының оперативтік принципінің басымдылығы. А.Томпсонмен А.Стриклендтің «Стратегиялық менеджмент: стратегияны зерттеумен жүзеге асыру өнерің деген еңбегінде де басқарудың негізгі принциптерінің проблематикасын айналып өтеді. Бірақ автор, ең болмағанда, төрт негізгі принципке қатаң ұяды. Мұндай жағдайды ғылыммен өнер синтезі ретінде жалпы түрде басқаруды, ал жеке түрде стратегиялық менеджментті қарастырумен байланысты менеджмент әдістемесі және дәстүрлі теориясы арқылы жартылай түсіндіруге болады. Менеджментке мұндай көзқарас жетерліктей қатаң шығармашылық тапқырлықтың шекарасына көңіл адармауына нұсқайды. Бұл әсіресе менеджменттің негізгі принциптеріне жүгінетін ірі компанияларды басқаруда нақ анықталады.

Басқару принциптерінің маңыздылығы бірінші дәрежелі екенін ашық қабылдайтын зерттеушілер арасында да жеке принциптердің мәнділігі, олардың сандық құрамы, корпорацияны толық немесе оның бөлек функционалды құрылымдарын басқару кезінде принциптерді маңыздылығы бойынша тізу жөнінде ортақ пікір жоқ. Түрлі көзқарастарды талдау түрлі менеджмент мектептеріне жататын зерттеушілердің пікірінің басқарудағы жеке принциптерінің мәнділігі мен олардың өз-ара «салмақ қатынасындаң ажырайтындығын көрсетеді. Сонымен бірге, егер неотейлоризм өкілдері стратегиялық басқарудың «қатаңң жүйесінің негізі ретінде дара басқару принципінің маңыздылығын алға тартса, «адамдар қатынасың мектебінің өкілдері дара басқару принципін абсолюттеуге біршама табандылықпен қарсы тұрып, оны біртұтас дара басқарумен коллегиялық принциптердің диалектикалық балансында тек бір әлпеті ретінде қабылдайды, яғни дара басқаруды міндетті түрде шектеулі қолданып, мүмкіншілігінше стратегиялық шешімді коллегиялық түрде қабылдау керек деп санайды. Түрлі мектептер өкілдерінің басқа принциптерге көз қарасын талдағанда да пікірлердің алшақтығы немесе қарама-қарсы пікірлер де кездеседі.

Басқару принциптерінің сандық қатынасы бойынша келесі көзқарастар бар:

—   негізгі принциптерді шектеулі көлемде қолданып, оларды стратегиялық шешімдерді қабылдауда және зерттеулерде қатаң ереже ретінде қолдану керек;

—  функционалды және оперативті стратегиясын, негізгі бөлімшелердің іскерлік стратегиясын және корпоративтік стратегиясын дайындауды және жүзеге асыруды  принциптерді үлкен көлемде және түрлі үйлесімде қолдану керек;

— бүкіл компанияны басқаруын ұйымдастыруна негізгі принциптерді қосатын көпсатылы иерархиялы принциптерді;

— стратегиялық басқарудың жеке функционалды және өндірістік бөлімшелердің ерекшеліктерін көрсететін арнайы принциптерді;

— төменгі сатыдағы басқарушылық иерархиясының стратегиялық шешімдерді ұйымдастыру технологиясын анықтайтын ережелер мен регламенттерді қолданған жөн.

Біздің ойымызша, міндетті түрде комлексті тәсілді қолданған жөн. маңызды стратегиялық шешімді дайындауда, негізгі принциптер түрінде жасалған нағыз басқарушылық идеясын мейлінше шектелген көлемде қолданған жөн. Олар бұзулғанда немесе балансталмаған  түрде қолдану өндірістік-коммерциялық іскерлтің тиімділігін бірден төмендетуі мүмкін. Сонымен қатар компанияның жеке бөлімшелерінде жалпы  корпоративті стратегиялық шешімдерді жүзеге асыруда, өндірістік, инновациялық, инвестициялық, маркетингтік қызметерінің арнайы ерекшеліктері көрсетілген қосымша мамандандырылған принциптер мен ережелерді қолдану жөн. Комплекстік тәсіл, принциптер мен ережелерді қолдану сферасының маңыздылығы бойынша иерархиялығын бөлу ғана емес, сонымен бірге, принциптердің қарама-қарсылығын жоюды қамтасыз етеді. Комплексті тәсілдің тағы да бір артықшылығы, принциптер мен ережелердің жиынтығын қолдануда кумулятивті эффектке жету болып табылады.

Басқаруды ұйымдастырудың принциптері мен ережелеріне комплекстік тәсілін қолдану кестеде жақсы көрсетілген, онда түрлі иерархиялық сатыда тұрған арнайы принциптер көрсетілген нақты компанияның қалыпты даму стратегиясын дайындау мен жүзеге асыруда қолданатын негізгі  принциптер иерархияның жоғарғы сатысының функциясын атқаратын жүйе үсті деңгейінде көрсетілген. Олар тек нарықтық экономика жағдайында өндірістік коммерциялық іскерліктің дамуын анықтайтын басқару идеясының концепциясын қамтып қоймай, сонымен қатар түрлі табиғи технологиялар және әлеуметтік экономикалық жүйедегі басқарудың жалпы заңдылығын қамтиды. Жүйе үсті деңгейге кіретін принциптерді тізбекті және өнерлі қолданған жағдайда нақты компанияның іскерлігін ұйымдастырудың жалпы форматын, стратегиялық басқарудың негізгі принциптерін анықтауға және бұлжытпай орындаудың метолдологиялық базасын және фирмаішілік иерархиясында одан да төмен тұрған деңгейлерде қолданатын принциптер мен ережелерді береді.

Ұйымдастыру теориясының ішінде жүзеге қиын асатын принцип құрылыммен функция бірлігінің принципі. Ірі әлеуметтік экономикалық жүйеде сонымен бірге көпсалалы компанияда құрылым функцияларының байланыс проблемасымен айналысатын мамандар зерттеуінде құрылым функциясының үйлесімділігін анықтау үшін әр түрлі критериялар мен тәсілдер қолданады. Осы күнге шейін өндірістік маркетингтік қаржылық инновациялық және тағы басқа қызметтердің осы компания бөлімшелерінің құрылымының арасында функцияны қаншалықты рационалды бөлгеніне объективті баға беретін жалпы танымал критериялар мен көрсеткіштердің жоқтығы. Сондада компанияның құрылым функциясының жеке есептерін мамандар сәтті шешеді. Құрылыммен функция жетілдіру қатынасында стратегиялық басқарудың сұрақтарын қиын шешілетін көп менеджерлер мойындайды. Жалпы корпоративтік принципті құруда құрылыммен функция принцибін міндетті түрде нақты анықтау керек.

Компанияның қалыпты дамуында басқарудың тиімді ұйымдастыру үшін иерархиялық принциптік маңыздылығына күмән келтірмейді. Кез келген компания бірнеше иерархиялық сатыдан тұрады. Иерархиялық сатысының саны компанияны басқару ерешелігін анықтайтын маңызды көрсеткіш. Акционерлік емес компанияларға қарағанда акционерлік компанияларда көп иерархиялы болып келеді. Акционерлік иерархияның жоғарғы сатысы акционерлердің жалпы жиналысы болып табылады. Мұнда компания дамуының маңызды сұрақтары шешіледі. Акционерлік қоғамның өндірістік және коммерциялық қызметінің түрлілігіне байланысты үш-төрт иерархия сатысы болады. Иерархия сатысы арасындағы құқық пен міндеттерінің бөлінуі басқару сапасына және компанияның қалыпты дамуына әсер етеді. Жалпы корпоративтік принциптерді құруда иерархиялық принцип талаптарын анықтау керек.

Сыртқы ортамен байланыстың мақсаттылық принцип қатынасында корпоративтік менеджмент зерттеуінде түрлі көзкарас бар. Бір зерттеушілер мысалыға Дж.Робертс бұл принциптерді жеткізушілермен тұтұнушылармен және басқа іскер серіктермен өзара байланысында компания позициясының қатаң ұстануы деп түсінеді. Басқа да көзқарастар айтылуда. Мысалы, Т.Скарлет бұл принципті әлеуметтік экономикалық қоршаған ортаның өзгермелі шартына терең адаптацияның объективті қажеттілігі ретінде талқылайды. Тәжірибеде түрлі компаниялар аралық тәсілді қолданады олар сыртқы факторлардың осы немесе басқа қатынастарына қарағанда компанияның позициясы күшті кезінде контрагенттермен бәсекелестермен өзара байланыста өз шарттарын қосатын агресивті стратегияны қолданады. Егер сыртқы факторлардың кейбір қатынастарына байланысты компания позициясы әлсіз болғанда оңай икемделетін стратегияны қолданады. Яғни компанияның мүддесін белгілі бөліктерін көрсететін компрамисті шешім іздеу. Кезкелген жағдайдағы қатаң немесе жұмсақ әдістер қоршаған ортамен өзара байланысқанда компания өз мүдделерін табандалықпен қорғайды.

Жалпы корпоративтік принциптерді қарастырғанда компания бөлімшелердің сонымен бірге түрлі сыртқы контрагенттермен өзара қатынасының арасындағы тиімді байланысты басқаратын ережелерді көрсету керек. Бұл ережелер жалпы басқару принциптерінен шығуы немесе осы принциптердің жеке аспектісін мазмұыныда көрсетілуі керек.

Нарықтық экономикалық қызметтің ережелерімен жалпы корпоративтік принциптерінің өзара байланысы күрделі диалектикалық мінезді алып жүреді. Нарықтық шаруашылықтың негізінде, өндірістік экономикалық байланысты қалыптастыруда, бизнес сферасын таңдауда фундаменталды принцип жатыр. Бұл принципті абсолютті деңгейге шығаруға болмайды, өйткені мемлекеттік араласу немесе нарықтың белгілі бір секторының   монополиялануына байланысты дын шектелуі мүмкін. Бірақтан да, таңдау еркінділігі түрлі тәуекелдермен байланысты.Егер компания ішіндегі жоғарғы сатылы менеджерлер жоспарлы және алдын ала көрудің жоғары деңгейіне   қол жеткізе алатын болса, онда әлеуметтік-экономикалық сыртқы ортамен байланыста, әрдәйім стихиялы және алдын ала анықсыздығы кездеседі. Осы жағдайда компания басшылары өндірістік және коммерциялық іскерліктің стратегиялық басқаруды құрғанда еркін кәсіпкерліктің диалектикалық қарама-қайшылығын есепке алып отыру керек.Бір жағынан  компанияның қызметінің параметрлерін таңдауда нарықтық еркіндіктің өз-ара байланысын максималды қолдану керек. Басқа жағынан нарықтық шаруашылық дамуының стихиялық, алдын ала белгісіздік элементтерінің зиянын мүмкіндігінше минимумына дейін төмендету керек. Дәл осылай жалпы корпоративті принциптер мен басқа да нарықтық фундаменталдық принциптерді дайындауда және жүзеге асырудың арасындағы тікелей байланыс байқалады. Компанияның даму стратегиясын дайындауда қызметтің жеке түрлерінің және жалпы бизнестің ұтымды тәуекелділік деңгейін жақсылап есептеу өте маңызды.

Ірі акционерлік компанияның негізгі басқару принциптерін дайындауға және жүзеге асыруға жүйе үсті денгейдің принциптер мен пастулаттарының әсер етуінің жалпылай қарастырғанда келесідей пікірлерді атап көрсетсек болады:

—  ірі акционерлік қоғамның қалыпты дамуынның сапалы стратегиясын дайындауда жалпы ғылыми принциптер мен постулаттарды шығармашылық түрде  қолданған жөн. Оларды рациналды түрде қолданғанда статегиялық басқарудың ғылыми методологиялық базасын құруға мүмкіндік береді;

—  нарықтық экономиканың жүзеге асуының принциптері, компанияның өндірістік-коммерциялық қызметін толығымен қамтиды және сыртқы экономикалық ортамен байланыстын стратегиясын дайындаудың негізі болады;

—   жүйе үсті постулаттары мен принциптерінің бірыңғайлығы, акционерлік компанияны басқарудың жалпы принциптерінің құрылуы мен табылуын, ізденістін теоритикалық-методологиялық бағытын анықтайды.

Басқару бойынша әдебиеттің түрлі авторлары жалпы корпоративтік стратегиясының дайындау мен жүзеге асыруының көп көлемді принциптерін құрады.Сонымен қатар, ірі акционерлік компанияның ерекше стратегиялық дамуын көрсететін бөлек принциптерді ұсынады.Біз жүргізген талдау жалпы корпоративтік  принциптердің отыздан астам түрін анықтауға мүмкіндік берді. Бұл зертеуде   көрсетілген принциптер мен ірі акционерлік компанияның негізгі басқару принциптерін дайындауға және жүзеге асырудың негізгі ережелерінің көптеген модификатцияларының артықшылықтары мен кемшіліктерін түбегейлі ашып көрсетуге мүкіндігі жоқ.Сондықтан, біздің ой-пікірімізді кезкелген принциптер ізденісінің жеке аспектісіне, құрылыуына және ең негізгісі оны қолдануының мақсаттылығын дәйектеуге саламыз. Біздің ойымызша, басқарудың негізгі принциптері бір жақты, метафизикалық, ішкі диалектикадан ажыраулы болмауы керек.

 

 

 

 

 

3 Қазақстандағы акционерлік қоғамдардың қалыптасуы мен дамуы

 

Қазақстанның нарықтық жүйеге өтуіне байланысты ірі өндірістердің құрылымын өзгертуге мәжбүр етті. Мемлекетсіздену және жүелендірудің он жылдық кезеңінде 2 мыңнан астам түрлі нарықтық типтегі ірі ұйымдық формалар құрылды. Келесі кестеде 1.08.2005 жылға сәйкес Қазақстанда  тіркелген тұлғалар саны мен олардың меншік түріне байланысты құрылымы келтірілген.

 

Кесте 1.          1.08.2005 жылға сәйкес ірі заңды тұлғалар, оларды меншікті түріне     байланысты құрылымы

 

Ірі заңды тұлғалар – барлығы	Көлемі	Құрылымы %
Сонымен бірге:	2273	100,0
мемлекеттік	132	5,8
жеке	1410	62,1
оның ішінде:
мемлекет қатысуымен (шетел қатысушыларынсыз)	233	10,3
қосылған өндіріс (шетел қатысушыларымен)	65	2,9
шетелдік	32	1,4
сонымен бірге өндірістік
ірі	435	19,1
сонымен бірге:
мемлекеттік	56	2,5
жеке	395	17,5
оның ішінде:
мемлекет қатысуымен	114	5,0
қосылған өндіріс	48	2,1
шетелдік	21	0,9

 

Республикада негізгі өнім өндірушілер болып жеке меншіктегі өндірістер табылады. олардың үлесіне 81,9 % көлемдегі өнім келеді. Үлкен салымды басқа мемлекет, оның заңды тұлғалары мен азаматтарының меншігінде өндірістер салды. Олармен 12,3 % көлемінде өнім өндіріледі. Мемлекет меншігіндегі өндірістің өнеркәсіптік өнім көлемінде көрсетілген, олардың үлесі 5,8 % құрайды.

Берілген бөлу өте өзгермелі, интенсивті процесс ретінде құралған меншік түрін мінездейді. Тек 2005 жылдың өзінде меншік түріне байланысты құрылым, барлық ұстаным бойынша өте қатты өзгерген. 2004ж. салыстырғанда 2005ж. өзінде мемлекеттік меншіктің 0,8 % қысқарғанын көреміз. Бұл негізінен республикалық меншіктің салыстырмалы салмағының қысқару есебінің арқасында болды. Сонымен бірге басқа мемлекеттің, олардың заңды тұлға мен азаматтарының меншік үлесінің қысқаруымен болды. Сонымен қатар жеке меншіктің үлес саламығ 3,3% өсті. Ең бастысы мемлекеттік және шетел қатысушыларынсыз кәсіпорын меншігінің өсуінің арқасында.

Берілген меншік түрлерінің өзгерістеріне мемлекетсіздену, жекешелендіру және басқарудың берілуі негіз салды. Нарықтың қайта құрылуының ресми программалық құжаттарында, Қазақстан Республикасында мемлекетсіздену мен жекешелендіру үш кезеңі анықталған. Шындығына келгенде, олар әлде қайда көп болған. Республикада мемлекеттік меншікті денационализацияның басталу есебі 1990 ж басталады, яғни сауда да, қоғамдық тамақтануда, тұрмыстық қызмет сферасында мемлекетті мемлекетсіздендіру туралы жергілікті халықтық Кеңес депутаттарының ұсыныстары берілген уақыттан басталады. Оларды жүзеге асыру 1991-1992жж. кішігірім жекешелендіру барысында жүрді. Бұл жылдар жекешелендірудің ресми бірінші кезеңі деп санайды. Ұйымдық құрылымға айналу бұл кезеңде мемлекеттік мүлікті коллективті сатып алу болды. Бұл кезеңде сауда саласында 30% жуық кәсіпорын, 40 %-құрылыстық және 25 % — қоғамдық тамақтандыру кәсіпорындары жекешелендірілді

1990 жылдан осы уақытқа дейін Қазақстан өнеркәсіп өндірісінде өндіріс көлемінің 70-ші жылдар деңгейіне дейін төмендеуі тіркелуде. Берілген тенденция төмендеудің тежеуімен 2003ж. бастап және соңғы жылдардағы тұрақтанумен байланысты. Өнеркәсіп өндірістің төмендеуінің салыстырмалы динамикасы шикізат саласындағы өндіріс салыстырмалы жай қысқаруы мен қайта өндіруші өндірістің  көлемінің бірден төмендеуін мінездейді. Бұндай өндіріс көлемінің қысқаруы – сыртқы және ішкі нарық сұранысының төмендеуінің, сыртқы және ішкі нарық сұранысының төмендеуінің, өндірілген қорлардың жетіспеушілігі, төмен төлемдер өндірілген қорлардың жетіспеушілігі, төмен төлемдер ережелері, бартердің қолдануы мен ақша алмастырушылардың салдарынан болады.

1990ж. бастап осы күнге дейін республика өнеркәсібінің жағдайын талдауда мұнайдан басқа, барлық өндіріс саласының өклем төмендеуін көрсетті. Металл жасауда және машина жасауда (13,3%), жеңіл өнеркәсіпте (12%), химия мен мұнай – химиялық өнеркәсіпте (6,7%), құрылыс материалдар өнеркәсібінде (5%). 1990ж. көрсеткіш деңгейіне дейін төмендеуін көрсетті. Қара металлургия барлық өнеркәсіп көрсеткіштерінен жоғары деңгейде тұр.

Қазақстан Республикасының статистика бойынша агенттігінің мәліметтері бойынша көптеген көлемдегі ірі заңды тұлғалар NASE халықаралық жүйе версиясы болып табылатын ЭҚЖК (Экономикалық қызмет түрлерінің жалпы классификаторы) жүйесінде. Республикада топ бойынша ауыл шаруашылығы, аң аулау мен орман шаруашылығы (662), одан кейін денсаулық сақтау мен қоғамдық қызмет (328) және үшінші орында өңдеуші өнеркәсіптер (273) тұр. Барлығы 475 ірі заңды тұлға өнеркәсіпте тіркелген.

Өнеркәсіп өндірісінің құрылымын қарағанда, 2004-2005жж. аралығында өндірліген өнім көлемдері бойынша есептелген. 2005ж. маусымына дейін тау-кен 16,1% өсті, өңдеуші өндірістердің үлес салмағы 8,9% төмендеді, ал электроэнергия газ және суды бөлу және өндіру – 9,2% .

Отанды өндірістің спецификасы бір халық-шаруашылық комплекстің дамуына негізделген. Осыған байланысты өндірістің барлығын және оның бөлек  объектілерін қрса құрайтын өнеркәсіптердің қаржылық сауықтандыру мен тұрақтандыруына міндет етті.

Нарықтық жағдайға экономиканың бейімделуіне жақсы негіз болған инвестициялық ресурстарды ірі отандық өндірісте реформалауына қолдану табылады. Бұның барлығы өндірісті қайта құруға жаңа инвестицияның ағылуымен, менеджмент және маркетинг қолданумен байланысты. Отандық капитал сол кезде шектеулі болған. Міне осыған байланысты мемлекет экономикасына шетел инвесторларды,  сонымен қатар менеджмент пен маркетингті жетік білетін кадрларды тарту талпынысы болды. 2004ж. аяғынан Бельгия, Швецария, Япония, Оңтүстік Корея және Қазақстанда тіркелген шетел компания басшыларымен бірінші келісім шарт жасалды. 2005ж. экономиканың түрлі саласы бойынша 46 ірі өнеркәсіпті қамтитын 24 келісім-шарт жүріп жатты.

Фирма басқарушыларын таңдау келесі шарттарды орындаумен анықталды:

• Еңбекақы, пенсиондық қор және бюджет бойынша қарыздарды жабу, сонымен қатар электроэнергия, газ, темір жол мен жеткізушілер бойынша қарыздарды жабумен;
• айналым қаржысын толтырумен;
• Қазақстан Республикасының Үкіметіне бонус төлеу
• Кредиттік, қарыздық және тағы басқа қаржыны өндіріске инвестициялау үшін тарту.

Қазақстан Республикасының жекешелендіру бойынша комитетінің мәліметі бойынша, экономиканың түрлі саласындағы кәсіпорын шартының талаптары, олардың спецификасы есепке алынуы. Басшылыққа басты түрде тау-металлургиясы мен химиялық комплекстер береді.

Шаруашылық комплексындағы реформа мемлекеттегі кәсіпорынның тек бір бөлігін тиіп өтті және бұл негізінен ауыр өнеркәсіп объектілері болды. Республикадағы үлкен экономикалық массив қаржылық экономикалық сауықтандыру программасын қамтымады. Сонда да кейбір кәсіпорындар өз жағдайын тұрақтандырып, инвесторлар үшін тартымды болды. Өнеркәсіптің басқа жағы, проблемалар мен экономика өнеркәсіптің басқа жағы проблемалар мен экономикалық көрсеткіштерін дұрыстай алмады.

Қаржылық экономикалық сауықтандыруына бағытталған реформаның үлкен бөлігін кәсіпорынның екінші тобы құрайды. Бұл өнеркәсіптер республиканың үлкен өндірістік потенциалын  қамтиды.

Екінші топтағы өнеркәсіптерді сауықтандыру барысында қаржылық тұрақтылыққа алып келіп инвесторлар үшін қызығарлықтай болады немесе қаржылық жағдайын одан да төмендетіп жіберуі мүмкін.

Осыған байланысты, Қазақстан Республикасының экономикалық даму тенденциясы  мен жағдайын талдау әрі ұйымдық құрылымдардың құрылу ерекшеліктері мен дамуын анықтап көрсетті.

Қазақстанда реформа қарқынды түрде өтті. Он жылдың ішінде негізгі ірі кәсіпорындар түрлі меншік түріндегі акционерлік қоға ретінде қайта құрылды. Қайта құрудың қарқынды темпы жақсы және жаман жақтарын тигізді. Жақсы жақтарына өнеркәсіптің негізгі массасы өндірістік және коммерциялық қызметі нарықтық ұйымдастыруымен үйлесуі. Сонымен қоса реформа жүргізу барысында ірі кәсіпорындардың бір бөлігі монополистер қолына беріліп, кәсіпорынның ұлғасымына алып келді. Ал, бұл өндіріс көлемін төмендетті немесе кейбір түрін шығаруды тоқтатты.

Қазақстан өнеркәсібіндегі құрылымдық жылжу ірі өңдеуші өнеркәсіптер нарық жағдайына тез бейімделуін және өздерінің өнімдерін өткізу нарығы бар екенін көрсетеді. Сонымен қатар өнеркәсіптер сыртқы және ішкі нарықта қатты бәсекеге түсті. Соның салдарынан кейбір кәсіпорындар қысқарды.

Қазақстанның ірі акционерлік қоғамдарында басқару стратегиясының қазіргі формасы мен әдісін толық қолданбай тұр. Көптеген өнеркәсіптердің басқару жүйесі қысқа мерзімді мақсатқа негізделген.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Қорытынды.

 

Нарық өмірде тек менталитетті өзгертіп қана қойсай, сонымен бірге бұрындары болмаған басқарудың жаңа функцияларын қалыптастырды (фирманы басқарудың ұғымдық құрылымдары да өзгерді), оған қоса қазіргі кезде өз мәндерін жоғалтқан бірқатар құрылымдық элементтер жойылып кетті. Әрине, жабдықтау мен өткізу мәселелері әрқашан болып тұрады. Бірақ та шаруашылық жүргізу субъектілердің қалыптасқан жағдайына қарағанда, орталықтандырылған жоспарлауда олар басқа жолдармен шешілген. «Көбірек өндіріп, азырақ шығындалсақ, сол жақсың деген ойдан оңай арыла салу тек ауызбен айтқанға. Ең жемісті деген техникалық жетістіктің өзі дым болмай қалуы мүмкін, егер де өнімнің нақты әрі сенімді тұтынушылары жоқұ болса.

АҚ-ды басқару құрылымы мен оның бөлімшелерінде маркетингпен айналысатын арнайы органдардың болуы тиіс. Олар, негізінен, тұтынушыларға қажетті өндірілген немесе өндірілейін деп жатқан өнімдердің санын, сапасын, сервистік қызметін білулері керек.

Тұтынушылармен қарым-қатынас жасау, сыртқы ортаны қорғау, қоғаммен байланыс жасау сияқты мәселелермен айналысатын жаңа бөлімшелер қалыптасты. Елеулі бағыттың бірі ретінде жаңа функцияның – корпорацияның ұйымдық дамуының құрылуын айтуға болады. Оның мәні: басқарудың ұйымдық құрылымын перспективті жоспарлау, орталықтандыру арасындағы өзгермелі ара-қатынастарды жобалау, корпорациялардың әртүрлі буындардағы басқару нысанының тиімділігін талдау т.б.

Қазір Қазақстанда басқарудың 3 түрін бөліп көрсетуге болады:

• «табиғи», белгілі бір теорияға негізделмейтін, ұсақ ұйымдар мен қарапайым операцияларға тән;
• «кеңестік», кеңестік кезеңге тән сақталып қалған стиль, әдістер мен нысандар;
• басқарудың ұлттық концепциясы, менеджменттің шетелдік теориясы мен практикасына бағытталған, бірақ та қазақстандық басқарудың тарихи және ұлттық ерекшеліктерін ескереді. Басқарудың бұл түрі басқарудың өздерінің жеке тәсілдерін әзірлейтін фирмаларға тән. Бұл фирмалар алдымен менеджменттің технологиялық базасын қайта құрған. Кеңес кезіндегі директордың алдында телефон, хатшы қыз және қызметтік машинасы болса, ал қазіргі заманғы Қазақстандық менеджерде дербес компьютері, байланыстың жаңа жүйелері, бағдарламалық құралдар бар. Менеджменттің техникалық базасы бұрынғыдай емес, ал Қазақстандық фирмалардағы басқару мәнінің өзгергені шамалы.

Көрсетілген басқару түрлерінің ешқайсысы таза күйінде кездеспейді және аталғандардың үшіншісінің ғана даму перспективасы бар. Сондай-ақ кеңестік кезеңдегі қолданылған әдістер де (әрине түзетілген) болулары керек.

Ішкіфирмалық басқарудың басты да дамыьылған функциясы болып фирманың стратегиясын анықтау табылады. Бұл функцич экономиканың орталықтандырылған жоспарлау жағдайында болмайды, бірақ нарық субъектілерінің даралығы жағдайында ол бірінші орынға шығады. Қазіргі кезде жасаған әрбір адамдардың барлық шаралары мен салдарларын қарстырмай фирманың дамуы мүмкін емес.

Әрине, стратегияны дайындау – директорлар кеңесінің ісі. Бірақ бас директордың кеңес мүшелерінің бірі екенін (әдетте, ең белсенді) ұмытпауымыз керек және де стратегияны тудыруда маңызы зор болып келеді, ал таңдалған стратегия АҚ-ның атқарушы органдары арқылы жүзеге асады.

Стратегия ретінде нақты артықшылықтар туғызатын нақты іс — әрекеттерді ескеретін күшті іс концепциясын түсінеді. Бірақ та фирманың стратегиясы тұрақты болмайды. Қазіргі кездегі артықшылықтар ертең жоқ болып кетуі мүмкін. Сондықтан стратегия үнемі жаңарып отыруы тиіс. Стратегиялық идеяны әрі қарай ойластырып және жүзеге асыру керек, ресурстарды тиімді пайдалану.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Қолданылған  әдебиеттер тізімі

 

1. Қазақстан Республикасы Президенті мен Үкіметі Актілерінің жинағы. – 2004ж. №28, 34-40 бет.

№12, 80-81 бет.

№8, 27-28 бет.

2. Ансофф И. Новая корпоративная  стратегия.  — Санкт-Петербург, 2004
3. Друкер П. Принципы менеджмента. — М. Экспресс-инфо, 2005
4. Қазақстан Заман. – 2005, 5-сәуір.
5. Егемен Қазақстан. – 2004, 11-маусым.
6. Алматы Ақшамы. – 2004, 14-ақпан.
7. Карлофф Б. Деловая стратегия. — М. Экономика, 2004
8. Томпсон А., Стрикленд А. Стратегический менеджмент: искусство разработки и реализации стратегии. — М.: ЮНИТИ, 2005
9. Егемен Қазақстан. – 2000, 6-мамыр.
10. Егемен Қазақстан. – 2005, 29-шілде.
11. Статистикалық бюлетень. – 2002, №1 55-57бет.
12. Егемен Қазақстан. – 2004, 17-қыркүйек.
13. Ақиқат. – 2001, №7 38-42бет.